Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΩΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ

Λέγει χαρακτηριστικά ὁ παπα-Ἐφραίμ: «Ὁ Γέροντας ἔχει θέσιν ὁρατοῦ Θεοῦ, τρόπον τινά, Ὅ,τι λέγει ὁ Γέροντας εἶναι σαν να προέρχεται ἀπό τὸ στόμα τοῦ Θεοῦ. Σάν τύπον Θεοῦ νὰ τὸν ἔχεις τόν Γέροντα. Ὁ Γέροντας κατέχει θέσιν ὁρατοῦ Θεοῦ! Ὅταν λέγει ὁ Θεός τον λόγον, τόν ἀνακαλεῖ πάλιν; Ἀσφαλῶς ὄχι! Εἶπε ὁ Γέροντας, πάει τελείωσε. Τόν μόνον ἄνθρωπον πού ἀγάπησα εἰς τὴν ζωήν μου ἦταν ὁ Γέροντας. Καί τόν μόνον ἄνθρωπον, τὸν ὁποῖον φοβήθηκα, ἦταν ὁ Γέροντας. Φόβος ὁμοῦ καί ἀγάπη. Προσέχαμε, μήπως μᾶς εἰπεῖ κάτι ὁ Γέροντας.

Το να φύγεις ἀπό τόν κόσμον δέν εἶναι καί τόσον μεγάλον. Βεβαίως, εἶναι σπουδαῖον, διότι ἀφήνεις σπίτι, δόξες, τιμές, ἀναπαύσεις. Ἀλλά σπουδαιότερο εἶναι, πολύ πιό μεγάλο εἶναι, να βρεῖς Γέροντα, νὰ σοῦ μεταδώσει πνευματικά. Ἐάν δέν βρεῖς, τότε εἶναι πολύ λυπηρόν. Εγώ κάτι βρῆκα ἀπό τούς Γεροντάδες μου, ἀλλά ἡ ψυχή μου ζητοῦσε κάτι ἄλλο· κάτι τῆς ἔλειπε. Ὁ πατήρ Ἰωσήφ εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ μοῦ τὸ ἔδωσε.

Το πρώτο πράγμα που συναντήσαμε καί ἡμεῖς, μέ τόν Γέροντα Ἰωσήφ, ἦτο ὅτι ὁ Θεός σε σώζει μέ τά λόγια τοῦ Γέροντος. Τα σφραγίζει τα λόγια τοῦ Γέροντος! Εἶναι ἕνα μυστήριον· δέν μποροῦμε καὶ ἡμεῖς νὰ τὸ ἑρμηνεύσουμε. Μᾶλλον μποροῦμε νὰ ποῦμε, ὅτι ὅσον περισσότερο ἑνώνεσαι μέ τόν Γέροντα, τόσον περισσότερην Χάριν παίρνεις.

Ὅταν ὑπάρχει ἕνωσις μέ τόν Γέροντα, τότε ἔρχεται πλημμύρα Χάριτος. Ἐνθυμοῦμαι τά χρόνια ἐκεῖνα· χείμαρρος ἡ Χάρις, ὅταν ἔλεγε, ὅταν ηὔχετο ὁ Γέρων Ἰωσήφ. Εἶπε μιά ἡμέρα δέν θά ἔχεις τίποτε, μέχρι τό ἄλλο Σάββατο. Πράγματι νέκρα! Ἀπορούσαμε πῶς ἐπισφραγίζει ὁ Θεός τόν λόγον τοῦ Γέροντος!

Ὁ Γέροντας δυνατόν να πέσει. Ὁ ὑποτακτικός δέν πίπτει ποτέ! Ὁ Γέροντας θα δώσει λόγον εἰς τόν Θεόν· ὁ ὑποτακτικός ὄχι!».

Παρόμοια εἶναι καί ἡ διδασκαλία τοῦ ὁσίου Πατρός Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου γιά τό πρόσωπο τοῦ Γέροντα. Μεταξύ ἄλλων λέγει: «Εἶναι προτιμότερο να ἁμαρτήσωμε στόν Θεόν, παρά στόν Γέροντά μας. Διότι, ἐάν παροργίσωμε τόν Θεόν, ἔχει τὴν δύναμιν ὁ διδάσκαλός μας νὰ μᾶς συμφιλιώση μέ αὐτόν. Ἐάν ὅμως ἐξοργίσωμε τόν διδάσκαλό μας, δέν ἔχομε πλέον κανέναν γιά νά μεσιτεύση σ’ αὐτόν πρός χάριν μας».

«Κατά τήν ὥρα ἐκείνη τοῦ θανάτου ὄχι αὐτός (ὁ ὑποτακτικός), ἀλλ᾽ ὁ Γέροντάς του θά δώση λόγο γιά τά ἔργα του».

Από το βιβλίο : Ο Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης, Ο θεολόγος και παιδαγωγός της ερήμου, σελ. 224