6. Γιατί καταφεύγουν στα μάγια;

Ὅταν ἔρχονται πολλοί νὰ ἐξομολογηθούν διαπιστώνουμε ὅτι καταφεύγουν στα μάγια γιὰ τοὺς ἑξῆς λόγους:

1) Ἀπό ἐγωισμό. Ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς δημιουργίας θέλησε να γίνει Θεός, χωρίς τον Δημιουργό του. Ἔτσι κι ἐδῶ. Προσχωρώντας στη μαγεία θέλει να λύσει τα προβλήματα μόνος του. Ἡ ὑπερηφάνεια. ὅμως, μᾶς κάνει ἐχθροὺς τοῦ Θεοῦ, μᾶς ὁδηγεῖ στήν βλασφημία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος και στην ἐξουθένωση.

2) Από ἄγνοια. «Μέγα κακόν ἡ ἄγνοια τῶν γραφῶν», ὁμολογεῖ ὁ Ἱερός Χρυσόστομος. Οἱ ἄνθρωποι ἀγνοοῦν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν εἶναι σε θέση να συνειδητοποιήσουν ὅτι ἡ μαγεία εἶναι θανάσιμο ἁμάρτημα καί ἐπιφέρει την πνευματική νέκρωση.

3) Ἀπό ἀφέλεια. Μερικοί νομίζουν ὅτι ἐπειδή οἱ μάγοι ἔχουν σταυρούς, εἰκόνες καί ἁγιάσματα, ἄρα εἶναι θεοφοβούμενοι. Πολλές δέ φορές δίνουν ἐντολή καί στούς ἱερεῖς, νὰ διαβάσουν εὐχέλαια ἤ ἁγιασμούς! Πόσο πλανῶνται! Ὅλα γίνονται για να ἐξαπατήσουν τὰ ἐπιπόλαια θύματά τους.

4) Από περιέργεια. Ὁ χῶρος τῆς μαγείας ἀνέκαθεν δημιουργοῦσε μία μυστηριώδη κατάσταση. Πολλοί, λοιπόν, ποὺ ἔχουν ἔντονη περιέργεια, παρασύρονται και ἐπιζητοῦν νὰ γνωρίσουν τάχα το μέλλον τους. Λησμονοῦν, ὅμως, ὅτι τὸ μέλλον ἀνήκει στο Θεό.

5) Ἀπό ἀφροσύνη. Ὁ Θεός μᾶς χάρισε νοῦ, λογική, σύνεση γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ ἀντιμετωπίζουμε τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Πολλοί, ὅταν ἀντιμετωπίζουν δοκιμασίες, τρέχουν στούς μάγους για να λύσουν τα προβλήματά τους. Ἔτσι, δὲν μπορεῖ π.χ. ἕνας ποὺ εἶχε ἐπιχείρηση καὶ ἔκανε ἀσύστολες σπατάλες νὰ θεωρεῖ ὅτι τοῦ ἔκαναν μάγια και χρεωκόπησε!

6) Ἀπό μαγοφοβία. Πολλοί τρέμουν σαν το φύλλο μήν τυχόν τοὺς ἔχουν κάνει μάγια. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν ἕναν ἀδιόρατο φόβο καί ὑποπτεύονται μέ εὐκολία κάθε ἄνθρωπο, μὲ ἀποτέλεσμα να ὁδηγοῦνται σε παράλογες καί ἀντιεκκλησιαστικές πράξεις,

7) Από νωθρότητα. Ὁ τεμπέλης δέν θέλει να κουραστεί στην ζωή του. Ἀναζητεῖ λύσεις μαγικές, αὐτόματες καί ἀνώδυνες. Ἡ ζωή μας, μήν λησμονοῦμε, εἶναι παλαίστρα. Θέλει αἷμα καί ιδρώτα. Κόπο καί μόχθο.

8) Ἀπὸ τὰ πάθη μας. Έχουμε παρατηρήσει ὅτι ἡ μαγεία συνδέεται με τα τρία μεγάλα πάθη: τή φιληδονία, τη φιλαργυρία καί τή φιλοδοξία, πού ἀποτελοῦν τις βασικές πηγές ὅλων τῶν ἄλλων παθῶν καί ἁμαρτημά των.

9) Ἀπό ἔλλειψη ἀγάπης. Ἡ ζήλεια καί ὁ φθόνος γιά τις εὐλογίες καί τίς ἐπιτυχίες πού ἔχουν κάποιοι ἄνθρωποι στη ζωή τους, ὑποκινοῦν κάποιους, στο να στρέφονται στα μάγια. Εἶναι λυπηρό, ἀλλά πρέπει νὰ τὸ ὁμολογήσουμε, ὅτι τις περισσότερες φορές τά μάγια τα κάνουν φίλοι καί συγγενεῖς!

10) Ἀπό ἀπιστία. Ὁ Μέγας Βασίλειος εἶναι κατηγορηματικός: «Ἂν εἶσαι ἄπιστος, να φοβᾶσαι… τήν ἀπι- στία σου, ἡ ὁποία, λόγω τοῦ χαρακτήρα σου, σε παρασύρει εὔκολα σε κάθε κακό, πού φθείρει καί καταστρέφει…».
11) Ἀπό δαιμονική ἐπίδραση. Τί εἶναι ὁ διάβολος; «Ἀκάθαρτο πνεύμα» (Ματθ. 12,43), που θέλει να καταποντίσει τις ψυχές μας, να τις μολύνει για να οδηγηθοῦμε στὴν αἰώνια κόλαση μαζί του.

12) Ἀπὸ τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει μυστηριακή ζωή, εἶναι ευάλωτος σε ὅλες τίς δαιμονικές δυνάμεις και την ἀνθρώπινη ἐμπάθεια. Δὲν ἔχει τή χάρη τοῦ Θεοῦ, μέ συνέπεια να σκοτίζεται ὁ νοῦς του, νὰ μὴν λειτουργοῦν τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα του, μὲ ἀποτέλεσμα να ὑφίσταται την κακή ἀλλοίωση.

13) Ὁ Καθηγητής Πανεπιστημίου κ. Κωνσταντῖνος Γρηγοριάδης λέει ὅτι: «Ἡ τεχνολογία καί ἡ ὀρθολογιστική ὀργάνωση τῆς ζωῆς διέσπασαν τὸν ἄνθρωπο καί τοῦ προκάλεσαν πνευματική ἀσφυξία. Ἡ φιλοσοφία τῆς Δύσεως καὶ ἡ ἰλιγγιώδης ἀνάπτυξη τῆς ἐπιστήμης βοήθησαν τὸν ἄνθρωπο, νὰ ἀποκτήσει συνείδηση τῶν δυνάμεών του, ἀλλά ἀπό τήν ἄλλη κλόνισαν την πίστη του στο Θεό. Καί ἀκόμη, ἔχει συμβάλλει σε αὐτὴν τὴν ἀσφυξία και στον κλονισμό τῆς πίστης, ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἀντισταθεῖ μέ λογικά ἐπιχειρήματα στις ποικίλες μεταφυσικές δυνάμεις και στα πνευματιστικά φαινόμενα».

Απόσπασμα από το βιβλίο «Φυλάξου από τις δαιμονικές παγίδες ΄Β μέρος

«