Άρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ

Οἱ πειρασμοί εἶναι ἀναγκαῖοι

Ο διάβολος ἀπό μόνος του δὲν ἔχει ἐξουσία να πειράζει κανέναν ἄνθρωπο. Ὁ Θεὸς τοῦ δίνει κάποια εξουσία για τρεῖς λόγους:

Πρώτος, γιὰ νὰ δοκιμάζονται οἱ ἄνθρωποι ἂν πραγματικά καὶ ἀληθινά πιστεύουν καὶ ἀγαποῦν τὸ Θεό. Έτσι δοκιμάστηκαν ὁ Ἰωβ, οἱ προφήτες, οι Ἀπόστολοι, οἱ Μάρτυρες καὶ σχεδόν ὅλοι οἱ Ἅγιοι.

Δεύτερος, γιὰ νὰ γίνουν ἄξιοι, μὲ τὸν τρόπο που ἀναφέραμε προηγουμένως, καὶ νὰ στεφανωθούν με τὰ ἄφθαρτα στεφάνια, που δε μαραίνονται, τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Διότι, χωρίς πειρασμούς καὶ θλίψεις κανείς δὲν μπορεῖ νὰ σωθεῖ. Όπως τὸ χρυσάφι περνάει μέσα ἀπὸ τὸ καμίνι τῆς φωτιάς, όπου καθαρίζεται και λάμπει, έτσι καὶ ὁ Θεός δοκιμάζει και καθαρίζει τοὺς ἐκλεκτούς του μέσα στο καμίνι τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν θλίψεων…

Οἱ Ἅγιοι χαίρονταν στις θλίψεις και στους πειρασμούς. Γι’ αυτό καὶ ὁ Ἀπόστολος Παύλος έλεγε: Ἔχω πεθάνει στο σταυρό μαζί με το Χριστό. Τώρα πια δε ζῶ ἐγώ, ἄλλα ζεῖ στο πρόσωπο μου ὁ Χριστός (Γαλ. 2, 19. 20). Με το σταυρό εννοοῦσε τις θλίψεις καὶ τοὺς πειρασμούς.

Αὐτὸς ποὺ ὑπομένει τις δυστυχίες, τις θλίψεις καὶ τους πειρασμούς τοῦ διαβόλου με ανδρεία και γενναιότητα και εὐχαριστώντας τὸν Ἅγιο Θεό, θα λάβει ἀπό τὸ Θεὸ ὄχι μόνο τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν του, αλλά και το στεφάνι τοῦ μαρτυρίου, ἔτσι λέει ὁ θεῖος Χρυσόστομος καί

Τρίτος λόγος, που ὁ Θεός δίνει κάποια περιορισμένη εξουσία στο διάβολο να πειράζει τους εκλεκτούς καὶ δικαίους, εἶναι γιὰ νὰ τοὺς ἔχουν παράδειγμα ὑπομονῆς οἱ μεταγενέστεροι, ὥστε νὰ ὑπομένουν και αυτοί τις θλίψεις καὶ τοὺς πειρασμούς με ευχαρίστηση και μεγαλοψυχία. Πόσοι και πόσοι ωφελήθηκαν, ώφελοῦνται και θα ωφεληθούν από τα παραδείγματα τοῦ Ἰωβ, τοῦ Δαβίδ καὶ ἄλλων Προφητῶν, ἡ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, Μαρτύρων, Οσίων καὶ μεγάλων διδασκάλων καί Ἱεραρχῶν,

Οἱ πειρασμοί και οἱ θλίψεις σε πολλούς ἀνθρώπους προξενούν πολύ μεγάλη ὠφέλεια και φέρνουν στεφάνια στοὺς ἀθλητές, δηλ. στοὺς πιστούς καὶ εὐσεβεῖς, ποὺ ἀγαποῦν τὸ Θεό, τοὺς συνετούς καὶ φρόνιμους, τους πράους καί ταπεινούς, τοὺς ἐλεήμονες καὶ δικαίους, τοὺς ἀνδρείους καὶ υπομονετικούς. Σε ἄλλους ὅμως προξενούν βλάβη καὶ ζημία, καί αὐτοί είναι οἱ ἄπιστοι, οἱ ἀσεβεῖς, οἱ βλάσφημοι, οἱ ὑπερήφανοι καὶ ἀλαζόνες, οἱ ἀσύνετοι καὶ ἀνυπόμονοι, οἱ ἄδικοι και φιλάργυροι, οἱ δόλιοι και πονηροί.

Γιὰ νὰ μᾶς ὠφελήσουν λοιπόν οἱ πειρασμοί, χρειάζεται:

α) Η υπομονή, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος στο Εὐαγγέλιο. Με την ὑπομονή που θα κάνετε θα κερδίσετε τις ψυχές στις (Λουκ. 21, 19), και Ὅποιος κάνει υπομονή ὡς το τέλος, αυτός θα σωθεί (Ματί 24, 13).

β) Η προσευχή, η καθαρή, ή κατανυκτική, και ή εὐχαριστία γιατί η προσευχή, ὅπως μᾶς λέει ὁ θεῖος Χρυσόστομος, φυγαδεύει τους δαίμονες και φυλάει το θησαυρό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, και

γ) Η ταπείνωση. Γιατί ο ταπεινός δε φοβάται τοὺς πειρασμούς και τις παγίδες τῶν δαιμόνων. Την ταπεινοφροσύνη ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ τὴν ὀνομάζει «στολή τῆς θεότητας» γιατί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐνανθρώπησε, αὐτὴν ντύθηκε»,

Όμως, ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι δὲν εἶμαστε υπομονετικοί και γενναιόψυχοι. Είμαστε αδύνατοι, τὸ πνεῦμα εἶναι πρόθυμο, όμως ή σάρκα μας εἶναι ἀσθενής. Γι’ αυτό να παρακαλοῦμε τὸν οὐράνιο Πατέρα καί Θεό μας και να λέμε: «Μή εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ρῶσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηρού»

Διά πολλών θλίψεων, εἶπεν ὁ Κύριος, θα εἰσέλθετε εἰς τὴν ζωή. Διὰ νὰ ὑπάγωμε εἰς τὴν Ουράνια Πατρίδα δὲν ὑπάρχει ἄλλη ὁδὸς ἐκτὸς τῶν πειρασμῶν καί τῶν θλίψεων. Αὐτή την οδό εβάδισαν πάντες οἱ Ἅγιοι, Προφήται, Ἀπόστολοι, Μάρτυρες, Όσιοι και Δίκαιοι.

Την οδό την στενή και τεθλιμμένη πρέπει να βαδίζωμε με χαρά καὶ με προθυμία, νὰ μὴ δειλιάζωμε εἰς τοὺς πειρασμούς, εἰς τις θλίψεις, ἀσθένειες κ.λ.π., ἀλλὰ νὰ χαίρωμε, αποβλέποντες ὄχι εἰς τὰ βλεπόμενα, ἀλλὰ εἰς τὰ μὴ βλεπόμενα, ἐπειδὴ τὰ βλεπόμενα εἶναι πρόσκαιρα, ἐνῶ τὰ μὴ βλεπόμενα είναι αἰώνια. Η πρόσκαιρος θλίψις προξενεί αιώνιο βάρος δόξης, προξενεί βασιλεία ούράνια, ζωή αἰώνια, χαρά ανεκλάλητη, ευτυχία ἀνερμήνευτη. Ὁ πανάγαθος Θεός νὰ μᾶς δώση πολλή φώτιση να βαδίσωμε προθύμως την στενή και τεθλιμμένη οδό..

Όποιος προσέχει, ὅποιος εἶναι συνετός και φρόνιμος, ὠφελείται πολύ ἀπό τίς θλίψεις καί τούς πειρασμούς. «Ο φεύγων πειρασμόν ἐπωφελή, φεύγει ζωήν αἰώνιον», λέει ὁ ἀββᾶς Ὑπερέχιος. Ἐμεῖς, ἡ σημερινή γενιά, ή πονηρή και διεστραμμένη, θέλουμε να πάμε στην αιώνια ζωή ὄχι από τη «στενή και τεθλιμμένη οδο», αλλά από την ευρύχωρη καὶ ἀναπαυτική. Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἐλεήση δωρεάν.

Να ξέρετε παιδιά μου ότι ὅσο μεγαλύτερος εἶναι ὁ σταυρός μας στην πρόσκαιρη αύτη ζωή τόσο περισσότερη δόξα, τιμή, χαρά καὶ ευτυχία θα λάβουμε στην αἰώνια ζωή στους ουρανούς. Σήκωνε λοιπόν το σταυρό που σοῦ ἔδωσε ὁ Κύριος με ὑπομονή, με θάρρος, μὲ ἀνδρεία, με πίστη, με ἐλπίδα καὶ ἀγάπη. Να λές συχνά την προσευχή «Κύριε, βοήθησε με να βαστάξω μέχρι τέλος το σταυρό μου, γιὰ νὰ ῥθῶ κοντά Σου στους ουρανούς και να χορτασθῶ ἀπό τη δόξη σου». Και να θυμάσαι τὸ λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τοῦ μιμητοῦ τοῦ Χριστοῦ: Αὐτά που τώρα υποφέρουμε δεν ἱσοσταθμίζουν τη δόξα ποὺ μᾶς ἐτοιμάζει ὁ Θεός στο μέλλον (Ρωμ. 8, 18).

ΠΗΓΗ: «Ο ΣΤΥΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ», ΙΟΥΝΙΟΣ 2022-α.φ. 212