Ὁ῞Αγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος δίνει τήν ἀπάντηση: «Μέ ρωτάτε, πῶς νὰ μνημονεύετε τούς γονεῖς σας πού πέθαναν αἱρετικοί. Στήν ἀτομική σας προσευχή να τούς μνημονεύετε, ἀναθέτοντάς τους στό ἀπέραντο ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Στόν ναό ὅμως μήν τούς μνημονεύετε. Ἡ Ἐκκλησία προσεύχεται γιά τήν σωτηρία τῶν τέκνων της καί τήν ἐπιστροφή τῶν πλανεμένων. Εἶναι ὁ ζωντανός κρίκος ὅλων τῶν πιστῶν (ζώντων καί νεκρῶν), πού ἀποτελοῦν ἕνα σῶμα μέ κεφαλή τον Χριστό. Οἱ ἄπιστοι (ζῶντες καί νεκροί) δέν συμμετέχουν σ’ αὐτό τό σῶμα.

»Όσοι πεθαίνουν αἱρετικοί μοιάζουν μ’ ὅσους αὐτοκτονοῦν. Ἡ Ἐκκλησία δέν προσεύχεται γι’ αὐτούς, διότι πεθαίνουν μέ θανάσιμο ἁμάρτημα. Εἶναι πικρές γιά σᾶς οἱ ἀλήθειες αὐτές. Μπορεῖτε ὅμως νά ἐλπίζετε στο ἀπεριόριστο ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί νά τό ἐπικαλεῖσθε στίς ἀτομικές σας προσευχές. Οἱ ψυχές τῶν ἀμετανοήτων νεκρῶν περνοῦν ἀπό τήν μερική κρίση κατά τήν ὁποία καθορίζεται ἡ μελλοντική τιμωρία, πού θά ἔχουν μετά την τελική κρίση. Μέχρι τότε περιμένουν τή φοβερή ἐκείνη ὥρα μέ τήν πρόγευση της αἰωνίου κολάσεως».

Από το βιβλίο του Αρχιμ. Παύλου Κ. Ντανά Ιεροκήρυκος «Μηνύματα παρηγοριάς στους πενθούντες» , κεφ. 17. Τα Μνημόσυνα, σελ. 161