ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

… Μου λένε μερικοί άνδρες: «Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου -είμαστε αντίθετοι χαρακτήρες. Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ! Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ό Θεός; Δεν θα μπορούσε να οικονομήσει μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, για να μπορούν να ζουν πνευματικά;». «Δεν καταλαβαίνετε, τους λέω, ότι μέσα στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται ή αρμονία του Θεού; Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία. Αλίμονο, αν ήσασταν ίδιοι χαρακτήρες! Σκεφθείτε τι θα γινόταν, αν λ.χ. καί οι δύο θυμώνατε εύκολα· θα γκρεμίζατε το σπίτι. Η, αν καί οι δύο ήσα­σταν ήπιοι χαρακτήρες, θα κοιμόσασταν όρθιοι!…»…

Σε ένα ανδρόγυνο ξέρετε τι είπα; «Επειδή ταιριάζετε, γι’ αυτό δεν ταιριάζετε!». Είναι καί οι δύο ευαίσθητοι. Αν συμβεί κάτι στο σπίτι, καί οι δύο τα χάνουν καί αρχίζουν: «Ωχ, τι πάθαμε!» ό ένας, «ωχ, τι πάθαμε!» ό άλλος. Ό ένας δηλαδή βοηθάει τον άλλον να απελπισθεί πιο πολύ. Δεν μπορεί να τον τόνωση λίγο «για στάσου, να του πει, δεν είναι καί τόσο σοβαρό αυτό πού μας συμβαίνει». Το έχω δει αυτό σε πολλά ανδρόγυνα. Καί στην αγωγή των παιδιών, όταν οι σύζυγοι είναι διαφορετικοί χα­ρακτήρες, μπορούν περισσότερο να βοηθήσουν. Ό ένας κρατάει λίγο φρέ­νο, ό άλλος λέει: «Άφησε τα παιδιά λίγο ελεύθερα». Αν τα στριμώξουν καί οι δύο, θα χάσουν τα παιδιά τους. Καί αν τα αφήσουν καί οι δύο ελεύθερα, πάλι θα τα χάσουν. Ενώ έτσι βρίσκουν καί τα παιδιά μία ισορροπία. Θέλω να πω ότι όλα χρειάζονται. Φυσικά, δεν πρέπει να ξεπερνούν τα όρια, αλλά ό καθένας να βοηθάει τον άλλον με τον τρόπο του. Αν φας λ.χ. κάτι πολύ γλυκό, θέλεις να φας καί κάτι πού είναι λίγο αλμυ­ρό…

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ / ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ